Десеттата книга од циклусот „Создател“ – „За внатрешниот свет“, претставува духовен врв во поетскиот универзум на Љупчо Димитровски. Таа е поетска мапа на човечката длабочина, на мислите, чувствата и соништата што ја обликуваат човековата суштина.

Поетот овде го води читателот во „длабоката шума“ на човековото внатрешно битие – место каде што владеат и светлина и темнина, и страв и мир, и љубов и болка. „За внатрешниот свет“ е интимна поетска исповед за борбата меѓу духот и сенката, меѓу смислата и бездната.

Димитровски го прикажува внатрешниот свет како живо суштество – свет што се гради, се руши и повторно се обновува со секоја мисла и чувство. Во него човекот се соочува со своите демони, но и со своите соништа, барајќи хармонија меѓу хаосот и светлината.

Преку симболите на шума, глас, изгрев, тишина и огниште, поетот создава филозофска поема за човечката душа. Тој зборува за страдањето како услов за созревање, за болката како извор на спознание, и за љубовта како сила што го осветлува патот низ внатрешниот мрак.

„За внатрешниот свет“ не е само книга за интроспекција – тоа е поетска терапија, духовно патување што повикува на искреност и самоприфаќање. Поетот верува дека човекот не може да ја разбере светлината ако не се соочи со својата темнина.

Со јазик богат со метафори и смирена музикалност, ова дело ја продолжува традицијата на големите духовни поеми, каде поетот станува водич кон тишината и вистината.

„За внатрешниот свет“ е песна за себеси, но и за секого – потсетник дека најголемите борби и најголемите победи се случуваат во тишината на нашето срце.