-Спиеш?

-Не. Во прв сон сум.

-Значи, само што не си заспал. Обично, првиот сон е полусон. Несон, а сон.

-Во првиот сон човек е пред спиење. Ту во сон, ту во будност…Што сонувам? Не знам. Мислам дека е што сакам и со кого сакам.

-Така е тоа. Сониш, замислуваш, па си буден, мислиш…Јас сакам во прв сон да бидам со тебе и да нема никој друг со нас.

-Каде?

-Каде било. Може на крајот од некоја стварност. Сеедно е.

-Зошто со мене и да нема друг со нас? Јас сум ти доволен?

-Да. Откога сме заедно.

-Мислам дека овој прв сон нема врска со љубовта. Има и смисла и бесмисла. Нешто како глуво доба на ноќва без никаков знак на живот.

-Нешто се случува во него?

-Не знам што се случува. Нешто како да не сака да знам.

-Колку соништа очекуваш по него?

-Се надевам дека ќе биде прв во сите други по него. Зошто? Едноставно, затоа што во него далеку, а сепак близу си ти.

-Да не сум близу, а сепак далеку?

-Не си. Всушност посакувам. Всушност, овој прв сон се разликува од сите други први по тоа што не е од љубов и за љубов.

-А за што е?!

-Не сум сигурен. Мислам дека е за будност.

МОЛКНАТИ ДИЈАЛОЗИ, раскази, 1