43. Средина
Се насобрале гласови
тивки и екотни
помеѓу
стварен и заумен свет,
па никако
да се извишат до небо,
да се слушнат меѓусебно
и да се разберат
како луѓе.
Едни се за угоре,
други за удолу,
едни за влево,
други за вдесно,
а сите стојат в место;
како ни во стварноста,
ни во заумноста
да не препознаваат
свои претходници
и следбеници,
ниту предци и потомци.
Како да чекаат
да ги раздуваат
молчаливи ветришта
на сите страни.
