2. Читател

-Вие сте читател?,-прашувам средовечен човек пред излог на книжарница. Облечен во излитено долго палто, на нозете длабоки патики без врвки; ќелав, со неуредна седа брада и густи жолти мустаци; цигара в уста.

Ми одговара насмеан:

-Не, јас читам, слушам и гледам.

Му возвраќам насмеан:

-А не чуствувате?

Се загледува во мене, па одговара насмеан:

-Се разбира. Не може без чувстување.

Продолжувам:

-А не мислите? Не размислувате?

Се замислува, па ми одговара со прашање:

-Зарем може човек да чита, гледа и слуша без да мисли во исто време?

Молчиме некое време загледани во излогот со книги. Молкот го прекинувам јас:

-Значи, Вие сте читател.

Тој по малку нервозно:

-Веќе Ви одговорив, Господине. Не сум читател. Јас читам, слушам и гледам.

Решавам да му го свртам вниманието на излогот:

-Ве интересира некоја книга? Можеме да влеземе и јас радо ќе ја купам и ќе Ви ја подарам.

Ме гледа втренчено и ми одговара:

-Ништо не ме интересира…Не сум видел во градов понеуреден излог со книги…Просто одбива. Расфрлани, наредени една врз друга, отворени на некоја страница…Па уште кукли меѓу нив, гускино перо и мастилница, стара машина за пишување, бела незапалена свеќа…Неверојатен невкус!

Се уфрлувам:

-Важни се книгите…Постарите изданија лево, најновите десно, а на средината библиофилски…

Тој веќе видно нервозен:

-Знаете што, Господине? Книжарница нема потреба од излог. Треба да има видно катче за читање, слушање и гледање…Да, и за чувствување книга и мислење и размислување…Во градов веќе се отворени неколку кафулиња со библиотеки…како читални…

Јас пред да се разделиме:

-Драго ми е што Ве запознав, Господине читател.

Тој пред да се разделиме:

-И мене ми е драго што Ве запознав, Господине писател.

Јас за него писател?!