Во третиот том од серијата „Думање на голем и мал човек“, Љупчо Димитровски нè води низ лавиринтот на мислата, каде секоја изречена реченица има тежина на вистина, а секој збор – топлина на живот.
Овие афоризми се родени од искуство, но насочени кон иднината. Тие не се само мудрост, туку дијалог меѓу она што сме и она што можеме да бидеме.
Во нив ќе препознаете критика и надеж, осаменост и љубов, сомнеж и вера – сè она што го прави човекот човечен.
„Думање на голем и мал човек III“ е книга што не се чита еднаш. Таа се отвора во мигови на тишина, кога зборовите се претвораат во мисли, а мислите во спокој.
Селекција:
- „Кога човек ќе се изгуби во себеси, најчесто ќе најде нешто што одамна го барал.“
- „Секој што се плаши од вистината, се плашел и од себе.“
- „Љубовта е најсилна кога не бара ништо, а дава сè.“
- „Молчиш за да не повредиш, а потоа те боли тишината.“
- „Најголемата храброст е да се признаеш себеси.“
- „Зрелоста почнува кога престанеш да очекуваш совршенство.“
- „Човекот што мисли, никогаш не е сам.“