ЕДЕН Е ДОБЛЕСТЕН ШТО ГО ЗНААТ МНОЗИНА, А ВО НЕКОИ СПЛОТЕНИ ЛУЃЕ КАКО ЕДИНСТВЕН. ГО ЗНААТ, НО НИКОЈ НЕ СЕ НИ ОБИДУВА ДА МУ БИДЕ БЛИСКУ, КАКО НЕГО ДОБЛЕСТЕН, КАМО ЛИ ДА ГО СМЕТА ЗА СВОЈ ПРЕДВОДНИК. МЕЃУ НИВ ИМА ПОНЕКОЈ ШТО МУ СЕ ВОСХИТУВА, КАКО ШТО ИМА ПОНЕКОЈ ШТО РАДО БИ БИЛ РАМО ДО РАМО СО НЕГО.
ЕДНО Е ЗА ЧУДЕЊЕ НА СИТЕ:
ЗА МНОЗИНА Е НЕСОМНЕНА НЕГОВАТА ДОБЛЕСТ, НИКОЈ НЕ СЕ НИ ОБИДУВА ДА ЈА ПОРЕКНЕ. ПА СЕПАК, ДОСЕГА НИКОЈ НЕ СЕ НАШОЛ ДА ПОБАРА ОД НЕГО НЕ ДА БИДЕ ПРЕДВОДНИК, ТУКУ ТОКМУ ДОБЛЕСТА ДА ЈА НАМЕТНЕ КАКО УСЛОВ БЕЗ КОЈ НЕ СЕ МОЖЕ ВО НЕИЗВЕСНО И СУДБОНОСНО ВРЕМЕ.
И ДРУГО Е ЗА ЧУДЕЊЕ:
ДОБЛЕСНИОТ НИКОГАШ НЕ ЗБОРУВАЛ, НИКОГАШ НЕ ДОКАЖУВАЛ И НИКОГАШ НЕ СЕ ОДНЕСУВАЛ КАКО ТАКОВ. ДУРИ И ПОКРАЈ ТОА ШТО НЕГОВАТА ЕДНОСТАВНОСТ ОД ЕДНА, А ОД ДРУГА СТРАНА ПОСТОЈАНОСТА НА ГЛЕДИШТАТА И СТАВОВИТЕ КОЈА СЕ КОНКРЕТИЗИРА ВО ПРИНЦИПИЕЛНОСТ НАЈЧЕСТО СЕ ПРЕПОЗНАВА КАКО БЕСПОГОВОРНИШТВО.
ДОБЛЕСНИОТ ЧЕСТО ПОВТОРУВА:
„ЖАЛНО Е ШТО ЖИВЕЕМЕ ВО ДЕНЕС КОГА ДОБЛЕСТА Е СĖ ПОРЕТКА, РЕЧИСИ НЕСОГЛЕДЛИВА И ЗАПЛАШУВАЧКА“.
НАСЛОВИ (СЀ ВО НАСЛОВ), насловна проза, 70