86. Затворен и темен

Немам каде ни со кого до некаде
во ѕид ѕидан којзнае колку века
та оставен заборавен од секого
и од тебе сѐ подалечна

како што е мојата самост
мојата дребност
сѐ поблиска до ништожност

а длабоко сомнежен
посакувам да сме дел од светот
дека бевме едно време
ти од извор бистра вода
јас во небо сосе молња

посакувам да заминам
во дамнешна ноќ без разден
и никогаш да не сум бил
во години наши вчера
во мигови од помин денес

остави ме нека ме откорне
и в неврат нека ме одвее
последен ветар бесплоден

како предавство
на свеста надежта спокојот
и сонот