„Шило и Осило IV – Сатиралии“ е четвртата книга од серијата која го потврдува Љупчо Димитровски како еден од најпрецизните хирурзи на зборот во современата македонска сатира.
Овој том претставува сублимат на претходните дела – поетиката на афоризмот, сценската енергија на скечот и филозофската форма на приказната, споени во кратки, концентрирани и бескомпромисни „сатиралии“ – микс од логика, апсурд и поезија во мисла.

Димитровски овде ја сведува сатирата на нејзиниот најчист израз: една реченица што ја руши целата лажна конструкција на стварноста.
Секоја „сатиралија“ е минијатура што функционира како расказ, аксиом и виц во исто време.
Речениците се кратки, но ударот е длабок. Авторот нè води низ општествената сцена каде вистината е реквизит, а лагата – режисер.

Оваа книга е духовна реконструкција на еден народ во трајна транзиција:
луѓе што секогаш чекаат „подобро време“, власт што никогаш не оди „во пензија“, и морал што се продава на попуст.
Но зад цинизмот се чувствува нежна иронија, љубов кон човечкото и искрено жалење за изгубената смисла.

„Сатиралии“ не се само рааскази – тие се мисловни експерименти:
на секоја страница има дијагноза, но и малку терапија – смеење.
Читателот е предизвикан не само да се насмее, туку и да продолжи каде што завршува секој ред – во размислување.

Со ова дело, Љупчо Димитровски го заокружува првиот циклус на „Шило и Осило“ како сатирична енциклопедија на македонската апсурдност, напишана со интелигенција, болка и насмевка.

КЛУЧНИ ЦИТАТИ

• „Кога вистината ќе се навреди, лагата станува љубезна.“
• „Слободата не се купува – се губи на рати.“
• „Народот има долга меморија, но краток рок на дејство.“
• „Мудрецот молчи, но сите мислат дека нема што да каже.“
• „Иронијата е последното оружје на чесниот човек.“