„Думање на голем и мал човек IV“ ја продолжува линијата на духовна зрелост и човечка длабочина на Љупчо Димитровски.
Во овие афоризми, авторот не се обидува да нè убеди – туку да нè разбуди. Да го натера човекот да се запраша, да почувствува, да разбере.
Мудроста во оваа книга е мека, човечна и топла. Секоја мисла е зрак што минува низ сенка, секој афоризам е чекор од неведение кон разбирање.
Во нив се преплетуваат љубовта, достоинството, пријателството, слободата и вистината – оние универзални вредности што го градат човекот и го одржуваат жив духот.
„ Думање на голем и мал човек IV“ е книга што не мора да се чита по ред. Таа се отвора каде што ви се отвора срцето.
Селекција:
- „Секој збор е зрно – расте само ако падне на плодна мисла.“
- „Паметниот молчи за да не боли; мудриот зборува за да не молчи совеста.“
- „Слободата не се освојува, туку се заслужува.“
- „Љубовта не е доказ за блискост, туку за чистина.“
- „Кога се смешкаш со болка, веќе си победил.“
- „Од сите патишта, најтешкиот е оној кон себеси.“
- „Не сите што молчат се мирни – некои се длабоки.“