„Думање на голем и мал човек II“ е збирка афоризми што се читаат бавно, а се паметат долго. Во неа, секој збор е избрусен како мисла од камен и поставен како огледало пред човекот – да се препознае, да се засрами, да се насмее и да се замисли. Љупчо Димитровски го продолжува својот духовен пат од созерцание кон промисла, со афоризми кои не судат, туку поттикнуваат на самоспознание.
Во „Думање на голем и мал човек II“ се преплетуваат мудроста на искуството и топлината на човечката мисла. Афоризмите на Љупчо Димитровски се како капки светлина во секојдневниот мрак – едноставни по форма, но длабоки по суштина.
Секој ред во оваа книга е потсетник дека животот е постојан дијалог помеѓу големиот и малиот човек во нас – помеѓу стремежот и ограничувањето, помеѓу зборот и молкот, помеѓу идеалот и реалноста.
Со прецизност на мислител и чувствителност на поет, авторот отвора патека низ која читателот сам ја гради својата мудрост.
„Думање на голем и мал човек II“ не е само книга за читање, туку за живеење. Афоризмите не бараат да се разберат – тие бараат да се почувствуваат.
Селекција:
- „Секој збор што премолчуваш, еднаш ќе мораш да го изговориш пред себеси.“
- „Голем човек е оној што не престанува да го слуша малиот во себе.“
- „Сомнежот не е слабост, туку доказ дека умот сè уште е жив.“
- „Тишината најмногу зборува кога зборовите веќе немаат смисла.“
- „Не е важно колку знаеш – важно е колку си способен да се сомневаш во она што го знаеш.“
- „Малите вистини се почеток на големите сознанија.“
- „Мудриот не бара да биде разбраен, туку да не биде погрешно толкуван.“