Осмата книга од циклусот „Создател“ – „За звукот, гласот и словото“, е поетска студија за моќта на зборот. Во ова дело, Љупчо Димитровски ја истражува есенцијата на јазикот, говорот и изразот – како се раѓа мислата, како добива форма и како зборот ја менува стварноста.

Поетот нè воведува во светот на звукот како почеток на сè живо. Звукот е првиот знак на постоење – дишење на природата, пулс на универзумот. Од него се раѓа гласот – човечкиот одек на космичката хармонија. А од гласот, преку свеста и чувството, се создава словото – симболот што ја обликува мислата, културата и цивилизацијата.

Димитровски покажува дека зборот е создавање: кога човекот зборува со љубов, тој гради; кога зборува со омраза, руши. Зборот е мост меѓу луѓето, меѓу видливото и невидливото, меѓу човекот и Бога.

Во оваа книга, поетот ја поврзува поезијата со музиката, молитвата и тишината. Секој стих звучи како нота во духовна симфонија. „За звукот, гласот и словото“ не е само книжевно дело, туку медитација за моќта на јазикот – за зборот што лекува, што создава и што трае подолго од животот.

Димитровски го прикажува јазикот како живо суштество – со своја душа, со свој здив и свој ритам. Тој нè потсетува дека зборот може да биде светлина, но и сенка; вистина, но и заблуда. Човекот станува вистински создавач тогаш кога ќе го сфати зборот како одговорност и благослов.

„За звукот, гласот и словото“ е песна за зборот што го поврзува светот, за гласот што го изразува човечкото битие и за звукот што го одржува животот во движење.