Во пустошна земја тргнал последниот карван во непознат правец, поточно таен. И одблизу и оддалеку било мошне видливо дека е најголем, најдолг и со преполни дисаѓи украдено азно од народот. Што е најинтересно од сè, на народните кучиња им се гледал некако најприкриен, најтаинствен, најнепрепознатлив. Некои биле убедени дека станува збор за домашен измешан со странски или за чисто странски. Некои качени на коњи, кобили, магариња и магарици им заличиле на познати домашни, од предавничките и велепредавничките политиканти, пратеници и поранешни властодршци. Значи, им биле мошне сомничави. Но, биле толку добро маскирани што сепак поверувале дека не се од нив. Впрочем, тие и таквите одамна не му се прикажувале на народот со вистински лица, па народните кучиња одамна не лаеле на нив.
Нужно е да се нагласи дека народните кучиња не биле толку наивни и невнимателни. Напротив. Се загледувале во преполните дисаѓи украдено азно од народот. И оддалеку и одблизу им се гледале преполни. Коњите, кобилите, магарињата и магариците како одвај да оделе, како во секој момент да ќе се струполеле наземи под нивната тежина. Згора на тоа, карванот се движел најбавно од сите досегашни. Повеќе како застрашен, одошто како преуморен и претоварен. Па некое од народните кучиња, преуморно од лаење при врвење на претходните карвани ќе залаело, но тоа повеќе било лавкање.
Накусо речено, како што вели народната изрека „Кучињата лаат, карванот си врви“, народните кучиња брзо сфатиле дека би им било џабе лаењето, па замолкнале од прво до последно.
Во меѓувреме, од доверливи извори се дозна дека последниот карван минал без ниеден лаеж на народните кучиња. А според некои непотврдени извори, некои од нив му се придружиле молчешкум и со подвиткани опашки.
БАСНИ БЕЗ НАРАВОУЧЕНИЕ, сатиралии, 49
