Во делото „Жива мисла“ на Теодор Вишен:

Цел живот се трудиме глупостите што не сме ги направиле да бидат што помалу и помали од оние што сме ги направиле.

Молчењето е глупаво ако не е повредно од зборењето.

Паметниот со добрини за светот, глупавиот во него со добрини за себе.

На паметниот му треба поткрепа на годините, а на будалиот на будалштините.

Сите глупави си личат едни на други, до непрепознавање меѓу нив.

Глупав е оној што со свои глупости им се спротивставува на глупости на други.

Отишле тројца будали на пазар. Двајца да се пазарот, а трет да го плаќа испазареното.

Немерлива е моќта на човечката глупост.

Што бара паметен меѓу глупави?!

Глупави и празноглави одат рака под рака низ животот.

На паметниот не му е важно што јал и пиел, туку што видел, слушнал и запомнил.

И паметно магаре молчи меѓу глупави.

Глупав си кога прашуваш паметен, а немаш трпение да чекаш да ти одговори.

Глупакот знае сè, а  мудриот понешто од сè.

Малите народи ретко успеваат да ги надминат глупостите на големите.

Мудриот кога треба умее да се прави глупав.

Глупаво е да се караш со глупак.

Глупавиот не знае само едно-дека е глупав.

Повторената глупост докажува дека глупавиот не може без неа.

Една глупост се вљубила безгранично во себе.

Глупоста е болест која единствено се лечи со глупост.

Итроштината е мудрост на глупак.

Глупоста е заразна.

Глупавиот е најголем непријател на човештината.

Глупоста и боговите ги замолчува.

Полесни ти се сторените глупости, одошто глупостите кои допрва ќе ти ги сторат.

Глупоста е болест од која глупак не заболува.

ЖИВА МИСЛА, поетски роман