НАВНАТРЕ И ОДНАТРЕ, раскази/ескизи,13

Потребно време за читање: < 1 минута

13. Имиња

Двајца на изгрејсонце и пред зајдисонце:

-Како се викаш?

-Се викам Јас.

-И јас се викам Јас.

-Убаво. Познавам многу мажи и жени што се викаат Јас.

-А јас познавам многу што се викаат Ние.

-Јас не познавам ниедна и ниеден.

-Тоа е проблем.

-Зошто проблем?

-Зашто многумина Јас се викаат и Ние.

-Како тоа со две имиња?!

-Ете така. Зошто да не?

-Сакаш да кажеш дека тоа нема врска со личниот и колективните идентитети?

-Сакам да кажам дека секој се вика вака или онака, а секој секого може да го вика како сака. Некој се вика Јас, а прифаќа да го викаат и Ние.

-Јас не прифаќам, но не можам ништо против тоа.

-И јас.

-Мислам дека е исто неприфатливо како Јас и Овие, Јас и Тие и Јас и Оние.

-За мене е тоа уште понеприфатливо. Може Јас и Вие како изразување почит или заедништво во нешто, за нешто, кон нешто.

-И за мене. Се разбира дека тоа може.

-Што мислиш, има ли за сите место под сонцето и на изгрејсонце и на зајдисонце?

-Да, кој какво заслужил во животот, дејствувањето и создавањето. Што се однесува на сонцето, тоа на изгрејсонце само сè повеќе свети и грее, а на зајдисонце сè помалку.

-Разбрав.

-Јас Јас и ти Јас на изгрејсонце и пред зајдисонце.

-Може Јас и Ние за оние што сакаат со нас. Спокојни, ведри, сегашни и идни.