5. Во еден здив
Обземам со еден поглед
голема, висока, сува,
камена планина пред мене;
како да решавам конечно,
пред последен здив
сам да ја искачам.
Само уште да одгатнам
што откако ќе ја искачам,
откако ќе се најдам,
ќе застанам,
ќе исправам снага
на врвот на нејзината
највисока стена.
Дури стравување
до срцевината на коскиве
да не ми се нафрли
некое силно ветриште,
та во еден здив
да се најдам стеновит
меѓу облаци, меѓу молњи
и меѓу молчења гробни.
